Mijn nieuwe dagelijkse leven
Door: Larissa
Blijf op de hoogte en volg Larissa
25 Juni 2016 | Peru, Lima
Nog 2 dagen en dan ben ik alweer 2 maanden in Lima, de tijd vliegt! Ik voel me aardig thuis (misschien iets te veel), de taalbarrière is flink gedaald en ben ook gewend geraakt aan de cultuur en de gewoonten hier in Peru. Alleen de drukte in het verkeer blijft een beetje jammer, maar gelukkig hoef ik hier zelf niet te rijden.
Mocht je je afvragen wat ik nou eigenlijk doe hier, ik loop stage op de afdeling Investigación y Desarollo (oftewel productontwikkeling) waar ik aan twee yoghurt projecten werk. Op de afdeling werken 9 leuke mensen. Ik heb het geluk dat er op deze afdeling 3 collega’s zijn die Engels spreken, maar m’n Spaans verbetert gelukkig ook en kan ik me met ‘makkelijk’ Spaans wel redden. Ik was op zoek naar een taalschool voor Spaanse lessen, maar van de vele taalscholen is er helaas geen een die lessen in de avonduren aanbiedt, alhoewel ze het wel op hun website vermelden…maar misschien is dat ook iets typisch hier, dingen aanbieden die je niet hebt. Maar er was nog een laatste optie, lessen online, en die volg ik dus. 1 of 2 uurtjes per week en oefenen tijdens m’n stage :) en zoals gebruikelijk bij het leren van een taal krijg ik ook het ‘slechte’ taalgebruik en straattaal mee. Via Facebook heb ik het wekelijkse event ‘Mundo Lingo’ ontdekt. Een groep mensen die elke week samenkomt in een bar om praatjes te maken in de talen die je wil verbeteren, waarbij je vlagstickers van de talen die je spreekt op je shirt plakt. De meerderheid bestaat uit Peruanen die Engels willen verbeteren, waar ik natuurlijk geen bal wijzer van word, maar ze helpen me gelukkig ook met Spaans! En heb er een aantal vrienden aan overgehouden.
Verder ben ik lid geworden van de sportschool, want alleen hardlopen werd een beetje saai en in de buurt was helaas geen volleybalvereniging te vinden…maar deze heeft ook groepslessen! Dus van de week een ‘full body’ les gedaan, een combinatie van zumba en steps, maar ik heb me nog nooit zo’n kneus gevoeld… Die lessen zijn hier toch wel iets pittiger vanwege de dansskills hier, maar ik geef niet op! Al ik ga ik volgende keer wel achteraan staan. In m’n weekenden, wat ervan overblijft tenminste, heb ik verschillende uitstapjes gedaan, waarvan het toppunt de dagtrip naar Paracas, Ica & Huacachina was. Dolfijnen, zeehonden en pinguins gespot met een boottocht in Paracas, een pisco (sterke lokale drank) proeverij in Ica en met een buggy door de woestijn crossen en sandboarding in Huacachina. Ik ben slechts 1 keer goed op stap geweest in Lima na m’n verjaardag, maar dat was een geslaagd feestje! Het blijft toch grappig om te zien dat mannen hier losser in de heupen zijn dan ikzelf. Maar het stappen haal ik na mijn stage wel weer in ;) is ook wel een beetje zonde met maar 1,5 dag weekend. Volgend weekend is er wel een groot festival op vrijdag en zaterdag waar ik graag heen wil, 8 uur van Lima vandaan, maar ik moet eerst nog even duimen voor toestemming voor verlof. Afgelopen weekend heb ik samen met m’n nicht Cecile de toerist uitgehangen waarbij ik ook een nachtje in het hostel verbleef waar een goed backpacker sfeertje hing, waardoor ik natuurlijk alleen nog maar enthousiaster werd om te gaan reizen, maar ik moet nog even geduld hebben. Na 3 weken Peru en Bolivia kan ze mij in ieder geval al van wat tips voorzien!
Om nog een kleine indruk te geven van de Peruaanse cultuur zal ik wat gebruiken opsommen: begroeten en afscheid nemen doe je met een kus op de wang, en hallo, hoe gaat het? waarbij je vervolgens geen antwoord op die vraag hoort te geven (wat ik echter wel tijdens m’n Spaanse lessen in Wageningen heb geleerd, dus ze zullen me wel raar aangekeken hebben..). Er wordt hier veel gebruik gemaakt van bijnamen! Afgekort ofwel eindigend met ito (mannelijk) of ita (vrouwelijk) wat overeenkomt met onze ‘tje’ in Nederland. Dus hier word ik ook wel Lari of Larisita genoemd. En voor sommige namen wordt altijd dezelfde bijnaam gebruikt, zoals Lucho voor Luis of Coco voor Jorge (in sommige gevallen totaal niet logisch dus). Peruanen zijn gek op limoen. Bij de lunch staat altijd een kom met stukken limoen die worden uitgeknepen in het water en over de salade. De lunch is overigens de meest uitgebreide maaltijd van de dag. Koffie wordt hier gedronken met veel suiker! En oploskoffie is hier de meest gebruikelijke. Er staat altijd een kan klaar bij het ontbijt maar ik leng toch liever zelf m’n koffie aan zonder suiker.. Niet de lekkerste maar toch nodig bij het vroege opstaan. De communicatie is hier niet altijd even soepel. Wanneer je iemand om een gunst vraagt, gaat dit vaak gepaard met meerdere herhalingsmails en telefoontjes. Telefoontjes vliegen je om de oren en er wordt vrijwel altijd opgenomen (ook midden in een gesprek of in vergaderingen). Vader en moederdag worden hier wat uitgebreider gevierd dan in Nederland, zelfs op het werk worden alle vaders en moeders even in het zonnetje gezet. Af en toe een korte stroomstoring is ook normaal, aangezien ik de enige ben ik raar opkijkt.
Al met al voel ik me prima thuis hier! Maar ik moet wel oppassen, het goede vertrouwen is iets gedaald, aangezien m’n telefoon 2 weken geleden gerold is. Ik had nog wel het geluk dat het een oude telefoon was en m’n contacten in m’n Google account opgeslagen staan. Heb nu weer een nieuwe telefoon (met hetzelfde nummer). Maar met dit als enige dieptepuntje ga ik nog een leuke tijd tegemoet hier in Lima! Ik ben al lang blij dat ik hier niet ziek word van het eten (in tegenstelling tot Indonesië). Nog 2 maanden hard werken en dan 3 maanden backpacken in Zuid-Amerika, ik kan niet wachten!
Hasta luego!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley